Selemat Mam (=dankjewel)

saving blog fili 26 nov
AN

Annemart de Natris
Sat 11/26/2016 1:02 PM
To:
Annemart de Natris (a_enisanders@hotmail.com);
Evernote
Beste lieve lezers,

Dat is al weer even terug, en wat heb ik ontzettend veel meegemaakt in die tussentijd.
Sterker nog, het is al bijna weer tijd om naar huis te gaan. Officieel zit ik al in Coron (mijn laatste eiland op de Filipijnen) en vlieg ik maandag 28 november terug naar Jakarta. Maar ik zal alleen de blog schrijven tot 20 november (zodat ik nog wat te doen heb op mijn lange reis dag en zodat jullie niet een heel boekwerk in 1 x hoeven te lezen!)
In Bohol aangekomen heb ik eerst een klacht ingediend omdat ik een slechte vlucht had gehad (ik moest werkelijk mijn hele backpack legen van kleding omdat die te zwaar was om vervolgens alles in mijn flightbag te proppen en dit mee te nemen als handbaggage. Waardoor ik dus 10 kg grote baggage had en bijna 20 kg handbagage) en mijn zeepflacon was gebroken waardoor mijn halve backpack onder de zeep zat… Its more fun in the Philippines…
Daarna ben ik doorgereisd naar het zuidelijke eiland van Bohol, genaamd Panglao. Hier kwam ik ‘s avonds laat aan bij de Cocofarm. Een hostel een stuk van de weg af in het bos, waar je in houten bungalows slaapt, maar waar zowaar wel wifi was. De volgende dag wilde ik echt niets doen en heb ik dus heerlijk uitgeslapen en daarna toch wel (mede omdat ik werd meegevraagd) met een Franse jongen naar de Bee farm gegaan. Een toeristische boerderij waar ze lekker eten hebben de bijen steunen: ideaal dus! Daarna langs Alona beach gereden, wat niet bereikbaar bleek te zijn vanwege de resorts die het gehele ligstrand omsingelen. Uiteindelijk toch bij een ander wit poeder strand geeindigd waar we heerlijk gerelaxt hebben en daar hoorde dat Trump dan echt verkozen is tot nieuwe president. De dag daarop zijn we (2 mensen uit Nederland, en de franse jongen) met de scooter richting Tagbilaran (de hoofdstad van Bohol) gegaan om daar mijn was in te leveren en daarna doorgereden naar de Tarsier Sanctuary, waar je spookdiertjes kan spotten in de bossen. Een beetje toeristisch opgezet, maar wel leuk om ze te zien. Daarna doorgereden naar Carmen, waar de beroemde Chocolate Hills zijn. Dit zijn kleine bolvormige bergjes die zomers bruin kleuren (vandaar de naam). Filipijnse mensen noemen ze ook wel de tranen van een reus (met enige fantasie kom je een heel eind). Daarna zijn we doorgereden naar Pilar, een plaatsje wat een erg mooi meer heeft. Hierna zijn we omgekeerd en weer naar huis gereden. We hadden een lekke band, die gelukkig meteen vervangen kon worden, maar hierdoor moesten we wel de laatste 1.5 uur in het donker rijden om vervolgens rond half 8 weer terug te komen in ons hostel. Een zeer lange dag en ruim 130km(!!) gereden met de scooter, maar dan heb je ook wat!
De volgende morgen ben ik vroeg vertrokken en een lift gekregen naar de haven in Bohol. Vanuit hier heb ik de 2 uur durende ferry gepakt naar het volgende eiland: Cebu. Na een goede en vooral rustige overtocht, kwam ik aan bij de Oostkust in Cebu City; heb ik hier geluncht en daarna de bus gepakt naar Moalboal. Dit ligt aan de Westkust van Cebu. Ze zeiden dat het 1.5 rijden was zonder file, maar natuurlijk stond er file en deden we er 4 uur over…
Eenmaal aangekomen was ik total en kon ik gelukkig heerlijk slapen in een schone kamer met warme douche!
Die dag daarop ben ik met 5 Spanjaarden die ik in het hostel ontmoet had, om 08:00 uur ‘s morgens naar de Kawasanfalls gereden op de scooter. Deze watervallen bestaan uit 3 lagen met prachtig blauw water. Een echte toeristische attractie, waardoor het maar goed was dat we zo vroeg waren gegaan. Bij terugkomst heb ik snel geluncht en toen doorgegaan naar de kust waar ik een snorkel heb gehuurd voor 1 euro en zo het water in kon stappen voor ‘ the sardine run’ . Niet ver van de kust zwemmen duizenden sardines rond in grote scholen. Erg bijzonder om te zien! Helaas werd ik onderweg geprikt door een kwal en was ik er daardoor al snel klaar mee. Gelukkig werd ik meteen verzorgd met azijn op deze plekken en ging de pijn en jeuk snel over. Na bij mijn hostel nog genoten te hebben van een koude cola en een lekkere douche, heb ik weer de bus gepakt naar Cebu City en kwam ik hier uitgeteld om 20:00 uur aan. Het was hier erg druk en ik moest veel wachten en overstappen om bij mijn guesthouse te komen. Toen geen een taxi wist waar mijn guesthouse was, was ik ten einde raad en gaf ik de moed bijna op. Gelukkig kwam er een lieve taxichauffeur die navigatie in zijn auto had, en heeft me naar mijn hostel gebracht.
De volgende morgen ben ik naar de luchthaven gegaan na mijn ontbijt en ben ik naar Palawan gevlogen. Dit is een eiland in het Zuid- Westen van de Filipijnen. Ik vloog op Puerto Princessa, wat de hoofdstad is van dit eiland en over een paar jaar ook een internationale luchthaven wordt.
Hier aangekomen (na een geode vlucht!) heb ik een pension geboekt voor iets meer geld, maar wel met een goede airco, geode douche, prive kamer en rust… althans…dat laatste had ik erg gehoopt. Helaas voor mij was er net een dragonboot race geweest die morgen en sliepen de groepen die meededen uit Manila (en dus ook de winnaars) in dit pension.. Veel gelach, geschreeuw, drank, eten en gefeest. Hierdoor ben ik het pension een beetje ontvlucht en langs de Baywalk gegaan (een lange pier met allemaal eettentjes en spelletjes) in alle hoop dat het vanavond beter zou zijn.
Helaas gingen ze door tot in de late uurtjes. Toen ik om 03:00 ‘s nachts (door mijn oordoppen heen) wakker werd van hen, heb ik me even laten gaan omdat ik toch al 2 keer netjes had gevraagd of het wat zachter kon… Hier merk je dan echt dat de Filipo’s veel aan zichzelf denken en hier niet echt rekening mee houden.. De volgende morgen begon het om 06:00 al weer.. Gelukkig moest ik er vroeg uit omdat ik een tour had geboekt naar ‘ The Subterranean (underground) river’. Dit is een rivier in een grot, gelegen in het plaatsje Sabang (2 uur rijden van Puerto Princessa) wat prachtige verschillende limestones heeft en mega rotsformaties en staligmieten en staligtieten. De underground river is een van de 7 natuurwonderen ter wereld, waar ik natuurlijk getuige van wilde zijn! Uiteindelijk duurde de trip de hele dag en zat het halve busje vol met Filipo’s van de dragonboot race… Het was die dag veel reizen en wachten, maar de underground river was het meer dan waard! Echt adem benemend mooi!! We kregen in een boot een audiotour van 45 minuten en je zag schitterende stukken natuur.
‘s avonds ben ik bij terugkomst naar een ander hostel gegaan, 2 keer zo goedkoop en 4 keer zo goed! Hier heb ik 2 Nederlanders ontmoet en zijn we, samen met de eigenaar van het guesthouse, wat gaan eten bij de Baywalk. De volgende ochtend heb ik de van gepakt naar Port Barton. Dit is een klein dorpje aan de Oostkust van Palawan ten Noorden van Sabang. Dit is echt een slapend dorpje wat steeds meer in trek komt bij de toeristen en backpackers. Het is hier klein, slecht bereikbaar (een uur lang over een hobbelige zandweg), stil en simpel. Elektriciteit van 18:00 – 00:00 (als je geluk hebt), slechte wifi en koude douches. Maar de sfeer en het strand: PRACHTIG! Ik zat in een hostel (prive kamer met gedeelde badkamer) met uitzicht op de zee en vrijwel direct aan het strand voor 8 euro! Hier heb ik heerlijk gerelaxt en genoten van de ondergaande zon vanuit de hangmat. Ja, het leven is goed hier!
De volgende dag heb ik een snorkeltour gedaan met 3 Israelische meisjes naar verschillende eilandjes, dicht gelegen bij Port Barton. Hier heb ik prachtige stukke koraalrif gezien, schildpadden, onbewoonde eilanden en enorme zeesterren: Welcome to Paradise!
Ik heb hier echt mijn paradijs en rust gevonden! En heb besloten hier nog een dag te blijven voordat ik naar het toeristische El nido vertrok. Deze dag heb ik een strandwandeling gemaakt, mooie schelpen gevonden en het dorpje rondgelopen. Ondanks het slechte weer, een goede dag!
De dag daarop een 5 uur durende trip gemaakt naar El Nido, dit dorpje ligt in Noord Palawan en is een uitvalbasis voor veel toeristen. El nido is het Lloret te mar van Spanje. Veel café’s, restaurantjes, barretjes en toeristenwinkels en een bulk aan toeristen! De sfeer is prima, maar het is wel druk en er wordt veel gefeest. Niet verkeerd voor een dag of 2. Ik heb besloten om hier geen snorkeltour te doen (al had ik dit wel op mijn planning) dit vanwege het slechte weer en omdat ik net een hele mooie tour had gedaan in Port Barton. In Port Barton had ik een Nederlandse jongen ontmoet die ook dezelfde boottour van 5 dagen zou gaan doen en we zijn samen afgereisd naar El Nido. Hier zijn we naar Nacpan beach gegaan, een 4 km lang strand en hebben vooral gerelaxt!
20 november om 08:00 ‘s morgens startte dan onze TAO tour. Dit is een 5 daagse boottocht van El Nido naar Coron Island (en visaversa) die georganiseerd is door locals en veel goede projecten steunt en opzet op de kleine eilanden tussen deze twee plekken. In mijn volgende blog hier alles over!!

Liefs Annemart