Taxi Miss? Taxi Miss? Come, come. Special price!

Selamat Pagi (goedemorgen),
Bedankt voor de leuke en lieve reacties op mijn vorige blog, doet me goed dat jullie me zo kunnen volgen (en het nog leuk vinden ook)!
De vorige keer schreef ik dat ik in Yogyakarta was, in Java.
De dag daarna ben ik hier nog gebleven om de stad te kunnen bezichtigen; natuurlijk als echte Hollander heb ik een fiets gehuurd (24 uur voor 1,70 euro) en ben ik zo naar het Kraton gefietst. Dit is het paleis van de sultan die in Yogaya woont. Elke zondag wordt hier een dans optreden gegeven van 2 uur lang waarbij er 3 optredens zijn. Ze dansen onder begeleiding van traditionele Gamalan muziek.
Het is vrij apart en niet echt heel spectaculair, maar toch was het wel heel knap omdat ze heel langzaam dansen en synchroon. Na 2 uur had ik het dan ook wel echt gezien en heb ik nog even rondgelopen in het kraton voordat ik weer op mijn fiets stapte naar het waterpaleis. Dit is een stukje verder op waar een paleis is met 3 grote baden. Deze baden gebruikte de sultan vroeger om in te badderen; 1 voor zichzelf en het bad daarnaast voor zijn vrouwen (en kinderen). Zo kon hij uit zijn bad, terwijl de vrouwen daarnaast aan het baden waren, goed uitkiezen met welke vrouw hij die avond een beschuitje zou gaan eten. Het andere bad is afgescheiden van de andere 2; hier mochten zijn werkers dan in badderen. Daarna ben ik met de menigte meegelopen en kwam in bij een ondergrondse moskee terecht, erg bijzonder om te zien. Na een mooie verdwaling werd ik terug naar mijn fiets begeleid door 3 kindjes en kon ik mijn tocht vervolgen. Ik ben naar de drukke Malioboro straat gegaan waar erg veel te kopen is. Hier ben ik naar een tradiotionele, overkoepelende markt gegaan want er zou een enorme fruitmarkt zijn. Helaas kon ik alleen maar 3 mandjes met sinaasappelen vinden. Het was ondertussen mega hard aan het regenen, maar daar heb ik me natuurlijk niets van aangetrokken. Ik heb een poncho gekocht en ben naar mijn hostel terug gefietst. Allerlei mensen staken hun duim op en moesten heel hard lachen toen ze mij door de regen zagen fietsen. De meeste Indonesiers hier stoppen namelijk vaak hun werkzaamheden als het regent en wachten letterlijk tot dat de regen is opgehouden voordat ze verder gaan.
’s Avonds zijn we met een hele groep van het Ostic guesthouse (en de eigenaar) gaan eten bij een tradiotioneel restaurant waar ze Gudeg eten; dit is een curry gemaakt van Jackfruit, spicy kruiden en kokosnootmelk (zoet-spicy). Niet te verwarren met gunduk; wat prostituee blijkt te betekenen.
De volgende dag ben ik op de trein gestapt naar Solo, een – relatief- klein stadje (500.000 inwoners), wat bekend staat om de herkomst van de batik. Hier ben ik naar het grote batik museum Danar Hadi gegaan. Wat een ontzettend mooi en prachtig museum. Zij hebben hier een van de grootste batik collecties in de geschiedenis. Jaren oude batik van Hindoeistische herkomst, van zowel Indonesie (Solo en Yogyakarta, als China, Nederland en India. Ik kreeg een prive rondleiding van ruim een uur waar in ik veel over de batik en de patronen heb geleerd. Ook was er een klein atelier waar vrouwen batik zaten te maken, wat een ambachtelijk kunst werk is dat zeg!
Die nacht heb ik in een hostel geslapen wat gerund werd door moslims. Ze zijn hier wel wat strenger met het geloof dan in de andere steden tot nu toe. Ik werd ontzettend vriendelijk ontvangen en sliep in een van de kamers van hun waanzinnig grote familiehuis.
De volgende dag heb ik de trein gepakt (8 uur durende trip) naar Malang, een stad ten Noord- Oosten van Solo. Mijn plan was om hier een dag door te brengen en daarna met een tour de Bromo en de Ijen vulkaan te bezoeken. Natuurlijk zijn gemaakte plannen er om te wijzigen en zo ben ik die zelfde avond nog op tour gegaan met de twee Nederlanders die ik in de trein naar Malang had ontmoet.
We vertrokken met een prive bus om 00:00 ’s nachts naar de Bromo vulkaan. Deze vulkaan ligt 2329 meter boven zeeniveau en is nog steeds actief. Omdat de Bromo vulkaan afgelopen dagen erg veel rook produceerde, was het niet toegestaan om de krater in te gaan (wat normaal wel kan) en konden we de krater dus alleen bekijken vanaf een veilige afstand. Hier hebben we ook de zonsopgang gekeken (om 05:00 ’s ochtends) en daarna zijn we door gereden naar het plaatsje Situbondo; aan de kust waar we heerlijk even hebben kunnen zwemmen op ons ‘ prive strand’. Na een lokale lunch zijn we naar ons mooie hotel gebracht waar we luxieus konden genieten van een groot zwembad, koud fruitdrankje en een warme douche. ’s Avonds zijn we rond 19:00 gaan slapen omdat we om 00:00 weer gingen vertrekken naar de volgende vulkaan; de Ijen. Dit was een iets anders verhaal omdat de Ijen vulkaan 2799 hoog is en de tocht er naar toe ontzettend zwaar. Naar de bromo wordt je bijna helemaal gereden en moet je een half uur omhoog lopen. De Ijen is 1.5 uur stijl omhoog lopen (met stukken van een helling van 60% omhoog) en de giftige(!) zwaveldampen die rondom en in de krater hangen maken het een stuk moeilijker om te ademenen. Een gasmasker is dan ook verplicht voor de toeristen.
Wanneer we de top (in het pikkedonker) bereikt hadden, liepen we meteen door de krater in. Een stijle afdaling waar de lucht nog minder aangenaam werd. Beneden in de krater is ‘ the blue fire’ te zien. Dit is koud, blauw vuur wat ontstaat door gassen vanuit de krater. Wel een erg bijzondere ervaring om mee te maken. Hier gebleven tot de zon op kwam wat erg prachtig was. Dit omdat je omgeving om je heen opeens ontstaat en je dan pas kunt zien wat je allemaal hebt gelopen. In deze krater werken zwavelwerkers die de zwavel loshakken uit de krater en dit mee naar boven (en weer naar beneden) dragen. Ze dragen gemiddeld 50-110 kg zwavel op hun rug in manden, waar ze gemiddeld 15 euro per dag voor krijgen. Wat een ongelovelijke zware (en ten dode opgeschreven) baan in dat!
Daarna zijn we doorgereden naar een koffie plantage en een waterval om vervolgens afgezet te worden op de ferry naar Bali!
Hier kwamen we rond het middag uur aan en heb ik na een karige lunch afscheid genomen van de twee Nederlandsers. Daarna heb ik een tocht van 4 uur in een lokale bus (zonder airco) gemaakt, om vervolgens in de middle of no where te worden gedropt. Ik was ontzettend boos omdat mij iets heel anders was beloofd (namelijk een overstap naar een andere lokale bus, waar ik 30.000 IDR voor zou moeten betalen en dan in het plaatsje Ubud zou worden afgezet). Alleen waar ik gedropt werd waren alleen taxi’s te vinden die mij 150.000 IDR of meer vroegen voor deze rit. Gelukkig speelde de vermoeidheid van afgelopen 2 dagen en de tempratuur van 33 graden totaal niet mee en heb ik eerst van alles en iedereen uitgescholden en eigenwijs een kwartier in de felbrandende zon geprobeerd een lift te scoren, voordat ik me kon overgeven en de taxi chauffeur zijn veel te hoge prijs heb betaald zodat ik naar mijn bestemming gereden kon worden.
Het plaatsje Ubud ligt midden in de binnenlanden van Bali en is het wahhallah voor de Yoga-freak. Veel yogalessen, kooklessen en massages worden hier aangeboden. De film ‘ Eat, love and pray’ (met Julia Roberts) is hier opgenomen en sinds die tijd wat meer bekend onder de toeristen. Toch bied dit plaatsje nog altijd wat rust en relaxtheid met zich mee en een talrijk sfeervolle restaurantjes langs de wegen.
Hier heb ik ’s avonds een drankje gedaan met het Zwitserse meisje en de twee Nederlanders die ik in Yogyakarta heb ontmoet en daarna ben ik oververmoeid naar bed gegaan.
De volgende dag met hen naar the Sacred Monkey Forest geweest (de naam zegt dan ook daadwerkelijk wat dit inhoudt) en daarna met de scooter naar de rijstvelden van Tegalalang gereden.
Dit was erg mooi en je kon goed uitkijken over de paddie’s (rijstvelden). Daarna zijn we weer terug gegaan naar onze hostels en heb ik een Duits meisje ontmoet en zijn we ’s avonds bij een lokaal restaurantje gaan eten: wat heerlijk is die Indonesische keuken toch! Hier kan je van een buffet eten en daarna een eigen gekozen donatie geven. Zelfs het gerecht met pompoen heb ik gegeten! Daarna zijn we naar een traditionele dans voorstelling geweest met als theater locatie een oude tempel. Het Kacak Ramayana and fire dance, een stuk uit de Ramayana epics.
Erg spectaculair met de bijzondere kostuums en maskers. Aan het eind ging er een man (die in trance zou zijn) met blote voeten over een vuur dansen. Heel bijzonder allemaal!
De volgende dag heb ik een trekking gedaan langs de bekende Ridge Walk route samen met het Duits meisje. Daarna heerlijk geschuild voor de tropische regenbui bij terwijl we alweer konden genieten van de Indonesische keuken. ’s Avonds bij mijn nu al favoriete restaurant ‘ Black Pearl’ gegeten.
De volgende dag heb ik weer een scooter gehuurd en zijn we vroeg in de morgen naar de lokale markt gegaan om vers fruit te kopen voor ontbijt. Ideaal! Op de terugweg werden we aangehouden door de politite omdat ik op een 1 richtingsweg reed. Ik heb mezelf een beetje dom gehouden en ook toen hij mijn rijbewijs vroeg en zag dat het geen internationaal rijbewijs was, heb ik hem dom aangekeken en gezegd dat ik het verschil niet goed begreep. Gelukkig kwamen er 2 andere (blonde) toeristen aan en hielt hij die ook staande. Ik heb mijn rijbewijs terug gevraagd en heb ik kans gepakt om rustig weg te lopen. De politie agent zag waarschijnlijk meer geld in de andere twee toeristen en had totaal geen aandacht meer voor mij. Met mijn hart in mijn keel ben ik heel snel doorgereden! Wat een avontuur!
Daarna ben ik op bezoek gegaan bij een bijzondere, oude vriend die ik ken van vroeger. Hij woont al een tijd in Australie en ik had hem al zeker 10 jaar niet meer gezien. Ik ben de hele dag in zijn luxieuze 5- sterren hotel geweest en heb hier heerlijk gezwommen, bijgepraat en genoten van alle comfort.
Vandaag is mijn laatste dag in Ubud en moet ik een plan gaan bedenken voor wat ik hierna wil gaan doen. Bali heeft duidelijk een andere sfeer en mensen dan Java, waar ik nog steeds aan moet wennen. Hier is het aanzienlijk meer gericht op toerisme. Ik vermaak me hier nog prima en alles gaat helemaal goed (los van wat buikkrampen en keelpijn). Tot de volgende blog!

Dikke kus, Annemart