Hello Mam,how are you Mam, Are you Ok Mam.Yes Mam.

Hello beste volgers, ik leef nog! Het duurde even voordat ik de mogelijkheid had om weer een blog te schrijven, maar die heb ik nu (Dag 8 in de Filipijnen) gevonden in Manila.
Na mijn vorige blog heb ik nog twee mooie tochten gemaakt op de scooter langs de ongerepte stranden van Koeta (en ongerepte wegen!!) Ik ben samen met een Duits meisje naar Pink Beach gegaan, helemaal aan de Oostkust van Lombok (Pantai Tangsi). Na 2,5 uur rijden over gammelen wegen kwamen we hier aan. Het strand is zo beroemd vanwege zijn pink kleur zand. Helaas toen wij aankwamen was het strand gewoon wit/geel met stukjes rood koraal. Een beetje een teleurstelling, maar omdat het zo afgelegen ligt, wel geheel toeristen-vrij! (= + punt)
De dag daarna zijn we met de scooter naar de West kan van Koeta gegaan en daar 3 verschillende stranden gezocht. Stuk voor stuk prachtig en erg leuk om er naar toe te rijden!
De dag daarna ben ik vertrokken naar de haven van Lombok en via Pandangbai haven, terug naar Ubud.
Het plan was om dezelfde dag nog naar de rijstvelden in het afgelegen dorpje Tampaksiring te gaan, maar na een ruim 8 uur durende tocht had ik hier niet heel veel zin meer in en heb ik dit verplaatst naar de volgende dag. Vanuit Ubud heb ik de cooter gepakt en na 3 kwartier rijden kwam in het kleine dorpje aan waar ik een (voor Indonesische begrippen) dure homestay had geboekt, maar wel 2 minuten lopen vanaf de rijstvelden.
"s avonds heb ik hier vuurvliegjes gekeken met de eigenaar van de homestay, een 76 jarige ouwe baas.
Ik heb ook de tempels Tirta Empul (bekend door de heilige waterbron) en de Gunung Kwai bezocht.
De volgende dag ben ik weer terug gereisd naar de bewoonde wereld en naar het (inmiddels) vertrouwde Ubud terug gegaan. Die dag daarop (na de wasservice en chocolade mousse bij mijn favoriete restaurant) ben ik afgereisd naar Sanur (een kustplaatsje waar ik al eerder ben geweest) voor mijn laatste dag. Sanur ligt relatief dichtbij het vliegveld en dat had ik nodig want de volgende dag vloog ik 's ochtends vroeg vanuit Denpansar naar Manila. De Filipijnen! klaar voor mijn volgende avontuur!! Manila is een ongelovelijk grote stad waar alleen al 12.8 miljoen mensen wonen!! Ik had een hostel met rooftopbar kunnen fixen wat in het hart van het centrum ligt. Ik heb hier een jongen uit Bangaldesh ontmoet waar ik gezellig mee kon eten en kletsen, want de rest van de gasten waren vooral oude mannen uit England/ Amerika.
De dag daarna ben ik naar het stadsgedeelte Intramuros gegaan, wat het oudste gedeelte van Manila is en waar nog een oud fort staat (Fort Santiago) uit de Spaanse tijd en de kerk San Augsustin.
Toen ik in de late middag terug liep via het Rizal park ben ik bijna overvallen door straatjongeren die al lijmsnuivend me achtervolgde en bleven achtervolgen. Ik heb me uiteindelijk een weg kunnen banen daar vandaan en een restaurant in gevlucht. Uiteindelijk heb ik een taxi genomen terug naar mijn hostel. Ik ben niet zo snel bang, maar op dat moment wist ik dat ik op een plek was waar ik niet moest zijn en ik kon er niet weg. Gelukkig is alles goed afgelopen.
Die zelfde avond heb ik de nachtbus naar Banaue genomen (zo'n 466km vanaf Manila in Noordelijke richting). Met 4 uur vertraging, kwam ik 10 uur later aan in het stadje Banaue. Deze stad is vooral bekend omdat die een goede locatie is als uitvalspunt naar Batad en de andere dorpjes in het district Cordillera. Ik heb hier een Spaanse jongen ontmoet en samen zijn we afgereisd met een tricycle naar Batad. Dit dorpje is niet met een voertuig te bereiken en de laatste 15 minuten moet je dan ook te voet afleggen. Dus ook alle producten die niet van het land komen, worden via mensenhanden te voet naar het dorp gebracht. Batad ligt in een vallei waar de huisjes tussen de rijstvelden staan. Een prachtig uitzicht!
Ik heb hier een wandeling naar het hoogste viewpoint gemaakt waar het uitzicht nog prachtiger was. 's avonds hebben we een kaartspelletje gedaan en zijn we vroeg het bed ingegaan, aangezien iedereen al om 20:00 het licht uit deed.
De volgende dag zijn we weer terug gereisd naar Banaue en heb ik mijn weg voortgezet in een Jeepney (een uitvergrote Jeep met felle kleuren, wat hier het locale vervoer is) naar Sagada (166km verder Noordwaarts). Sagada is ook wel bekend als een spookdorpje wat komt door de traditionele gewoonte om overleden mensen in hun doodskist op te hangen aan de rotswanden zodat de ziel vrij naar de hemel kan gaan.
In de Jeepney kwam ik een groep Filipo's uit Manila en een solo- reiziger uit Manila tegen. Super gezellig en we besloten samen een guesthouse te boeken. De volgende dag hebben we ook samen met nog twee mensen uit Oostenrijk, een grote cave bezocht. Door deze grot hebben we 4 uur geklauterd over stenen, tussen rotsblokken door en door wateren heen. Haha, totaal niet zonder gevaren en wat in Europa alleen maar had gemogen met een goede uitrusting en veiligheidskleding en materialen.
Maar wij deden het gewoon in ons korte broekje, shirtje en waterschoentjes. De gidsen deden dit op slippers, erg knap! Al hoewel ze dan ook echt ALLES op hun slippers doen!
Die avond hebben we met de groep karaoke gezongen in de plaatselijke bar. Erg grappig, al vinden de Filipo' s het vooral leuk om in hun eentje serieuze ballets te zingen..
De volgende dag ben ik met de twee Oostenrijkers naar Vigan gegaan. WAUW! Dit is nog eens reizen. We vertrokken om half 9 vanuit Sagada naar Bontoc, naar Bauko, naar Cerfantes, vervolgens naar Tangudin en vanuit daar met nog een overstap halverwege naar Vigan, waar we om 19:00 in het donker (gesloopt en wel) aankwamen.
Vigan is een oude Stad in het Noorden van het eiland Luzon wat nog geheel in Spaanse stijl die dateert uit de 17e eeuw. Ik dacht in eerste instantie dat de hele stad zo zou zijn, maar het is vooral 1 straat die dan ook erg toeristisch is en op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Wel erg mooi om hier door heen te lopen!
Na een goede nacht te hebben geslapen in een mooi hotel hebben we genoten van hun grote zwembad en hebben we de stad nog ter voet verder ontdekt. Diezelfde avond hebben we bij ons hotel, in afwachting op de nachtbus, een bruiloft bijgewoond met veel tradities en ceremoniele verplichtingen.
Vanuit Vigan hebben we de nachtbus deluxe genomen die ons om 05:00 's morgens in Manila netjes afzette. We hebben een hostel gezocht waar we konden ontbijten en op Wi-Fi konden. Daar zit ik nu en ik moet nu haasten om mijn vlucht te halen naar Bohol (een eiland ten Zuid- oosten van Luzon). Het gaat hier dus goed met me! Maar door slechte netwerk verbinding, gezellige mensen en vele bezienswaardigheden, vrij weinig tijd voor andere zaken. Misschien komt dat wat meer als ik in het zuiden ben!
groetjes ADIOS!
Annemart