Mister Mister! Belanda Goreng!
Door: Annemart
24 September 2016 | Indonesië, Jogjakarta
Selamat Sore (Goedemiddag)!
Vanuit Yogyakarta (Java) dan mijn eerste reisverslag. En dat werd tijd want ik ben al anderhalve week onderweg. Maar wat een hoop dingen heb ik al gezien en beleefd.
Het is goed wennen hier; warmte (rond de 30-33 graden) en de luchtvochtigheid; altijd boven de 90% en zelfs laatst 100%. Als of je door de sauna loopt.
Maar ik mag niet klagen, want het is ontzettend mooi hier!
Ik ben mijn reis begonnen na een 22 uur durende reis vanuit Amsterdam, overstap in Kuala Lumpur, in Jakarta (vroeger Batavia genoemd): de grootste metropool van Zuid-Oost- Azie, welke bijna 9.8 miljoen mensen telt. Dit is dan ook echt te merken aan de chaos en het vuil in de stad en aan het vele verkeer (vrachtauto’s, bussen, auto’s, motors, scooters en fietsers) wat altijd (elk uur van de dag) vast staat in de file. Maar ook aan de vele mensen die op straat hangen en leven.
Toch wilde ik de VOC geschiedenis die deze stad te bieden heeft zelf ontdekken en heb ik hier een dag voor uit getrokken. Het was erg leuk om te zien dat de Nederlandse geschiedenis nog altijd hier een grote rol speelt.
Vanuit Jakarta ben ik met de trein (1.5 uur rijden) naar het plaatsje Bogor (wat vroeger de naam ' Buitenzorg' had) gegaan. Ik dacht dat ik een schattig stadje zou tegenkomen die een prachtige botanische tuin te bieden heeft. Maar ook hier is er een overvloed aan verkeer en mensen. De stad zelf is wel minder vies, maar nog steeds niet te vergelijken met de Europese begrippen van ‘een goede bijdrage leveren aan het milieu’.
Toch was de botanische tuin erg leuk om doorheen te lopen en was het guesthouse waar ik verbleef erg fijn! (ook al werd ik om 04:00 ‘s ochtends uit m’n bed getrommeld door het gejammer van de plaatselijke moskee). De volgende dag heb ik mijn weg vervolgd met de locale bus naar Bandung (een 3.5 uur durende trip met airco wat in de praktijk een 5 uur durende trip zonder airco werd).
In de bus zat ik naast een Indonesische man die me veel kon vertellen over zijn land en zijn gewoontes. Zo vertelde hij dat 95% van de bevolking op Java moslim is, maar een groot gedeelte hier niet zelf voor heeft gekozen. Dit komt omdat de regering wilt dat je een geloof uitdraagt en dit wordt dan ook in je paspoort en op je rijbewijs vermeld. Vaak bepalen dus de ouders welk geloof het wordt.
Zo zijn er dus veel Indonesiers die zelden naar de moskee gaan, gewoon alcohol drinken en roken. Wel dragen bijna alle vrouwen hier een hoofddoek.
Bandung is ook een vrij grote stad die, evenals Jakarta, veel te snel gegroeid is en waar vervuiling, overbevolking en files meer dan normaal zijn.
In Bandung is echter wel een heel leuk hostel waar veel backpackers naar toe gaan; The Attic. Met een ontzettend aardige eigenaar die goed Engels spreekt. Vanuit daar heb ik samen met 2 Nederlanders en een Chinees een auto + chauffeur gehuurd voor een dag (voor 46 euro totaal) waarmee we naar een kratermeer zijn gegaan (Kawah Putih ) ten zuiden van Bandung. Dit is een wit/ licht blauw meer van een dode vulkaan. Wel komt er nog steeds een ontzettende putlucht (zwavel) vanaf en is het water erg warm. Een prachtig beeld om te zien. Daarna zijn we naar de plaatselijke theeplantages gegaan en naar een hotspring. Deze laatste zag er op het eerste gezicht uit als een meertje waar het riool op uit komt met uitslaande dampen. Dit beeld moest even uitgeschakeld worden, maar daarna heb ik heerlijk kunnen relaxen!
De volgende dag heb ik rustig aan gedaan en ben ik ‘s nachts (samen met een Duits meisje) met een minivan busje naar Pangandaran gegaan (7 uur reizen). Deze strandplaats ten zuiden van Java bied een oase van relaxtheid en coolness. Niet in letterlijke zin want het was er nog steeds erg warm, maar iets anders dan relaxen bij de strandbar’s, naar de surfende locals kijken en ‘s avonds pool spelen, is er niet echt bij. Behalve dat heeft Pangandaran een hele mooie green Vally en een Canyon te bieden, welke ik in een dagtour heb bezocht. We vertrokken ‘s ochtends met de scooter (eigenlijk een motor want hij trekt zo’n 125 cc) langs dorpjes en door rijstvelden en fruitbomen. Na een uur kwamen we bij een rivier met stroomversnellingen waar we van zijn gaan bodyraften. Dit houdt gewoon in dat je een zwemvest aan krijgt en dat je lichaam moet fungeren als boot en peddel. Erg leuk en avontuurlijk. Daarna zijn we verder gereden met de scooter, na een locale lunch (Gadu Gadu) en bij het volgende plaatsje met een bootje stroom opwaarts gegaan naar de canyon. Daar zijn we al ploeterend nog verder tegen de stroming ingegaan om vervolgens ons mee te laten nemen door de wilde stroming naar beneden. Erg tof om dit een keer meegemaakt te hebben. De volgende dag wilde ik eigenlijk gaan surfen, maar de chill-modus en de spierpijn hadden de overhand en ik heb heerlijk aan het strand gerelaxt.
In dit dorpje kijken locals (eigenlijk in nog heel veel plaatsen op Java) je aan alsof je een buitengewoon bijzonder geschapen wezen bent. Ze durven je soms nauwelijks aan te kijken en wanneer zed an eindelijk wat durven te zeggen, is het ‘ mister mister’ ! Zodra je wat terug zegt worden ze erg verlegen en gaan ze heel hard giechelen (ja, ook de volwassen mannen). De locals willen eigenlijk altijd met je op de foto, wat aanvoelt als of je een beroemdheid bent.
De jongens van de locale bars zijn wel wat gewend wat betreft toeristen en verdienen hun geld met het geven van surflessen en het uitnodigen van drankjes drinken bij hun bar. Zij noemen je dan ook: Belanda Goreng (= gebakken Hollander) waar ze zelf enorm hard om kunnen lachen.
Na 3 nachten Pangandaran besloot ik mijn reis toch door te zetten en ben ik gisteren vertrokken naar Yogyakarta, een soort eigen gebied op Java, welke nog een eigen sultan heeft die nog steeds veel invloed heeft op de bevolking en de president.
Yogyakarta (ook wel Yogya genoemd) heeft veel te bieden. Gisteren ben ik dan ook (mede door de enorme tropische regenbuien) beland op de zolder van een souvenir/ batik winkel midden in het centrum waar een ‘ ladyboy caberet show’ was. GE-WEL-DIG!
Vandaag heb ik de beroemde tempelcomplexen van de Borobudur (Boedistisch) en de Prambanan (Hindoeistisch) bezocht. Hiervoor moisten we wel om 03:00 onze wekker zetten om op tijd te zijn voor de zonsopgang bij de dichtbij gelegen heuvel bij de Borobudur. Een adembenemend mooi uitzicht.
Mijn plan is om via het plaatsje Malang een vulkaantocht te gaan doen en daarna door te gaan naar Bali. Kijken wat dat eiland mij te bieden heeft. Ik heb al aardig wat leuke mensen ontmoet en het reizen gaat me goed af! So far so good!
Tot de volgende blog,
Een warme groet vanuit Jawa,
Annemart
Vanuit Yogyakarta (Java) dan mijn eerste reisverslag. En dat werd tijd want ik ben al anderhalve week onderweg. Maar wat een hoop dingen heb ik al gezien en beleefd.
Het is goed wennen hier; warmte (rond de 30-33 graden) en de luchtvochtigheid; altijd boven de 90% en zelfs laatst 100%. Als of je door de sauna loopt.
Maar ik mag niet klagen, want het is ontzettend mooi hier!
Ik ben mijn reis begonnen na een 22 uur durende reis vanuit Amsterdam, overstap in Kuala Lumpur, in Jakarta (vroeger Batavia genoemd): de grootste metropool van Zuid-Oost- Azie, welke bijna 9.8 miljoen mensen telt. Dit is dan ook echt te merken aan de chaos en het vuil in de stad en aan het vele verkeer (vrachtauto’s, bussen, auto’s, motors, scooters en fietsers) wat altijd (elk uur van de dag) vast staat in de file. Maar ook aan de vele mensen die op straat hangen en leven.
Toch wilde ik de VOC geschiedenis die deze stad te bieden heeft zelf ontdekken en heb ik hier een dag voor uit getrokken. Het was erg leuk om te zien dat de Nederlandse geschiedenis nog altijd hier een grote rol speelt.
Vanuit Jakarta ben ik met de trein (1.5 uur rijden) naar het plaatsje Bogor (wat vroeger de naam ' Buitenzorg' had) gegaan. Ik dacht dat ik een schattig stadje zou tegenkomen die een prachtige botanische tuin te bieden heeft. Maar ook hier is er een overvloed aan verkeer en mensen. De stad zelf is wel minder vies, maar nog steeds niet te vergelijken met de Europese begrippen van ‘een goede bijdrage leveren aan het milieu’.
Toch was de botanische tuin erg leuk om doorheen te lopen en was het guesthouse waar ik verbleef erg fijn! (ook al werd ik om 04:00 ‘s ochtends uit m’n bed getrommeld door het gejammer van de plaatselijke moskee). De volgende dag heb ik mijn weg vervolgd met de locale bus naar Bandung (een 3.5 uur durende trip met airco wat in de praktijk een 5 uur durende trip zonder airco werd).
In de bus zat ik naast een Indonesische man die me veel kon vertellen over zijn land en zijn gewoontes. Zo vertelde hij dat 95% van de bevolking op Java moslim is, maar een groot gedeelte hier niet zelf voor heeft gekozen. Dit komt omdat de regering wilt dat je een geloof uitdraagt en dit wordt dan ook in je paspoort en op je rijbewijs vermeld. Vaak bepalen dus de ouders welk geloof het wordt.
Zo zijn er dus veel Indonesiers die zelden naar de moskee gaan, gewoon alcohol drinken en roken. Wel dragen bijna alle vrouwen hier een hoofddoek.
Bandung is ook een vrij grote stad die, evenals Jakarta, veel te snel gegroeid is en waar vervuiling, overbevolking en files meer dan normaal zijn.
In Bandung is echter wel een heel leuk hostel waar veel backpackers naar toe gaan; The Attic. Met een ontzettend aardige eigenaar die goed Engels spreekt. Vanuit daar heb ik samen met 2 Nederlanders en een Chinees een auto + chauffeur gehuurd voor een dag (voor 46 euro totaal) waarmee we naar een kratermeer zijn gegaan (Kawah Putih ) ten zuiden van Bandung. Dit is een wit/ licht blauw meer van een dode vulkaan. Wel komt er nog steeds een ontzettende putlucht (zwavel) vanaf en is het water erg warm. Een prachtig beeld om te zien. Daarna zijn we naar de plaatselijke theeplantages gegaan en naar een hotspring. Deze laatste zag er op het eerste gezicht uit als een meertje waar het riool op uit komt met uitslaande dampen. Dit beeld moest even uitgeschakeld worden, maar daarna heb ik heerlijk kunnen relaxen!
De volgende dag heb ik rustig aan gedaan en ben ik ‘s nachts (samen met een Duits meisje) met een minivan busje naar Pangandaran gegaan (7 uur reizen). Deze strandplaats ten zuiden van Java bied een oase van relaxtheid en coolness. Niet in letterlijke zin want het was er nog steeds erg warm, maar iets anders dan relaxen bij de strandbar’s, naar de surfende locals kijken en ‘s avonds pool spelen, is er niet echt bij. Behalve dat heeft Pangandaran een hele mooie green Vally en een Canyon te bieden, welke ik in een dagtour heb bezocht. We vertrokken ‘s ochtends met de scooter (eigenlijk een motor want hij trekt zo’n 125 cc) langs dorpjes en door rijstvelden en fruitbomen. Na een uur kwamen we bij een rivier met stroomversnellingen waar we van zijn gaan bodyraften. Dit houdt gewoon in dat je een zwemvest aan krijgt en dat je lichaam moet fungeren als boot en peddel. Erg leuk en avontuurlijk. Daarna zijn we verder gereden met de scooter, na een locale lunch (Gadu Gadu) en bij het volgende plaatsje met een bootje stroom opwaarts gegaan naar de canyon. Daar zijn we al ploeterend nog verder tegen de stroming ingegaan om vervolgens ons mee te laten nemen door de wilde stroming naar beneden. Erg tof om dit een keer meegemaakt te hebben. De volgende dag wilde ik eigenlijk gaan surfen, maar de chill-modus en de spierpijn hadden de overhand en ik heb heerlijk aan het strand gerelaxt.
In dit dorpje kijken locals (eigenlijk in nog heel veel plaatsen op Java) je aan alsof je een buitengewoon bijzonder geschapen wezen bent. Ze durven je soms nauwelijks aan te kijken en wanneer zed an eindelijk wat durven te zeggen, is het ‘ mister mister’ ! Zodra je wat terug zegt worden ze erg verlegen en gaan ze heel hard giechelen (ja, ook de volwassen mannen). De locals willen eigenlijk altijd met je op de foto, wat aanvoelt als of je een beroemdheid bent.
De jongens van de locale bars zijn wel wat gewend wat betreft toeristen en verdienen hun geld met het geven van surflessen en het uitnodigen van drankjes drinken bij hun bar. Zij noemen je dan ook: Belanda Goreng (= gebakken Hollander) waar ze zelf enorm hard om kunnen lachen.
Na 3 nachten Pangandaran besloot ik mijn reis toch door te zetten en ben ik gisteren vertrokken naar Yogyakarta, een soort eigen gebied op Java, welke nog een eigen sultan heeft die nog steeds veel invloed heeft op de bevolking en de president.
Yogyakarta (ook wel Yogya genoemd) heeft veel te bieden. Gisteren ben ik dan ook (mede door de enorme tropische regenbuien) beland op de zolder van een souvenir/ batik winkel midden in het centrum waar een ‘ ladyboy caberet show’ was. GE-WEL-DIG!
Vandaag heb ik de beroemde tempelcomplexen van de Borobudur (Boedistisch) en de Prambanan (Hindoeistisch) bezocht. Hiervoor moisten we wel om 03:00 onze wekker zetten om op tijd te zijn voor de zonsopgang bij de dichtbij gelegen heuvel bij de Borobudur. Een adembenemend mooi uitzicht.
Mijn plan is om via het plaatsje Malang een vulkaantocht te gaan doen en daarna door te gaan naar Bali. Kijken wat dat eiland mij te bieden heeft. Ik heb al aardig wat leuke mensen ontmoet en het reizen gaat me goed af! So far so good!
Tot de volgende blog,
Een warme groet vanuit Jawa,
Annemart
-
24 September 2016 - 13:51
Abje:
Wat een belevenissen! Je wordt goed ondergedompeld in het land, zo te horen. :-) Geniet ervan! Xxx -
24 September 2016 - 14:39
Marriëtte Van Der Velde:
Cool! Veel plezier op reis!
-
24 September 2016 - 18:46
Els:
Wat fijn zo'n uitgebreid verslag! We kunnen je goed volgen en meegenieten van je Azië avontuur.
-
25 September 2016 - 01:18
Rene En Christa:
Leuk om te lezen, geniet er nog maar even van al het moois!
Dikke kus van je hardwerkende collega's in de nachtdienst
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley